Leven in het nu

Nu we het toch over trends hebben, kan ik ook vermelden dat Nowism een trend blijft. Zo is reizen steeds meer een basisbehoefte aan het worden. Nieuwe dingen proberen. En LIVE is hét: niet te overtreffen, ook niet door internet. Live is exclusief.

Ikzelf zie deze trend vertaald in mijn eeuwige wens van 'leven in het nu'. Mijn leven live meemaken. En laat dat nu net mijn grootste uitdaging zijn. Ik ben een held in uitdenken wat ik morgen, of nee zelfs volgende week, allemaal wil doen. Om vervolgens niet stil te staan bij wat er nu gaande is. Daarnaast blijk ik het woord efficiënt opnieuw uitgevonden te hebben; zo combineer ik het toiletbezoek met het opstarten van de computer. En mocht deze al opgestart zijn, dan neem ik leesvoer mee. Of ik doe mijn mail via de blackberry.
Niet echt een lichtend voorbeeld van leven in het nu.

Tijdens mijn zwangerschap werd het uitermate gemakkelijk gemaakt doordat ik in het begin zo misselijk was dat een uur vooruit kijken al té toekomstgericht bleek. Toen ik me na 15 weken weer lekker voort kon bewegen, bleek dat mijn tempo dusdanig afgezwakt was (een waggelende eend is er niets bij) dat ik deze trend eenvoudig vast kon houden. Ook tijdens het verlof bracht Mies (het resultaat van ons kleiwerk) veel rust en besef van waar we op dat moment mee bezig waren. Een groot cadeau, naast haar komst.

En nu, 8 maanden na de lancering van Mies?
Laat ik me weer opjagen door verplichtingen waar ik eigenlijk niet aan wil voldoen (en ben ik dus alleen maar bezig met wanneer ik weer weg mag). Denk ik aan werk dat schreeuwt om opgepakt te worden, blogs die ik nog wil schrijven, wasjes die nu toch echt in de weg hangen en ga zo maar door.

De oplossing?
Goed naar Mies kijken: hoe zij gefascineerd kan raken door een lamp, een knoop of belleblaas. Hoe ze herhaaldelijk mijn aura compleet kwijtscheldt en mijn neusvleugels nauwkeurig inspecteert. Hoe ze mijn oor probeert te verplaatsen naar mijn kin. Terwijl we rustig samen op de bank zitten, niets te doen en op te gaan in elkaar.

The internet is for porn

Tot voor kort was porno kijken de nummer 1 activiteit op internet. Dat hadden ze bij de musical Avenue Q al goed in de smiezen en verwoordden dat in het hilarische nummer 'The internet is for porn'. Maar nu heeft sociale media dit stokje overgenomen!

Normaal loop ik achter de feiten aan wat betreft trends, maar ditmaal blijk ik zowaar nog in de trend mee te gaan. Tenminste als ik het trendwatchingsrapport mag geloven. We gaan allemaal online. Op dit moment zijn 1.67 miljard mensen online en over 3 jaar is het internet 4 keer groter dan nu. Sociale media (zoals hyves, facebook, linked in) groeit explosief en het wordt inmiddels ook gebruikt om elkaar live te ontmoeten. En dat Twitter hot is, hoef ik jullie al lang niet meer te vertellen.

En dat allemaal vanwege onze infolust (kennis is macht en vaardigheden zijn het nieuwe statussymbool) en onze hang naar personal branding. Niet te verwarren met customizing of personizing! We zien onszelf steeds meer als merk en willen daaraan bouwen, met name online. Het komt vanuit de behoefte om interessant te zijn. Zodat je daardoor aantrekkelijker bent voor vrienden, maar ook voor potentiele werkgevers.

En ik maar denken dat ik een blog en twitter-account startte puur voor mijzelf...

Belastingdienst in het ootje genomen

Ik had het vandaag met mijn oudcollega's te doen... Zeven jaar heb ik met veel plezier voor de Dienst mogen werken. Lang genoeg om te beseffen dat de nepbrief die de afgelopen twee dagen van de Belastingdienst in Brabant circuleerde, verschillende zielen van slag heeft moeten maken. Met name de BelastingTelefoon zal zich suf gezocht hebben in de systemen naar de vermelding van de verzending van deze brief rondom de 'persoonsgegevenbelasting'!

Blijkt het 'gewoon' een studentenstunt te zijn! Of moet ik het een guerrilla-actie noemen? De studenten zijn in ieder geval geslaagd in de opdracht om zoveel mogelijk aandacht voor iets te creëren door middel van de media. Ik had er graag bij willen zijn toen het idee ontstond en ze daadwerkelijk overgingen tot de uitvoering. Uiteraard zou het allemaal niet moeten mogen, maar ik moest toch wel even breed glimlachen toen ik dit vanochtend op het nieuws hoorde...

Appreciative Inquiry

Vandaag stond in het teken van nieuwe inzichten. En wel op het gebied van (cultuur)veranderingen. Tijdens de zesde bijeenkomst van mijn communicatienetwerk COMZZ spraken we over cultuurveranderingen en appreciative inquiry (AI). Een van de netwerkleden vertelde bevlogen haar verhaal over de deelname aan het AI-congres in Nepal eind vorig jaar. En over wat ze met de verworven inspiratie deed bij haar werkgever.

AI wijkt af van de klassieke benadering van organisatieverandering die zich concentreert op een inventarisatie en analyse van knelpunten binnen een organisatie. Het is een methode, of liever nog een zienswijze, om veranderingen in organisaties te bewerkstelligen, waarbij uitgegaan wordt van de kracht die - zo is de basisaanname - elke organisatie in zich bergt. AI concentreert zich niet op de problemen die zich in een organisatie voordoen, maar op de positieve ervaringen die mensen binnen de organisatie hebben. Hoe moeizaam een organisatie ook draait, er is altijd een kiem die gevoed wordt door de positieve en inspirerende momenten die mensen op hun werk ervaren. Kort gezegd, bij AI onderzoek je die inspirerende momenten, analyseer je wat je geleerd hebt van mindere momenten en ga je met de opgedane inzichten op zoek naar het gezamenlijke doel waar eenieder energie van krijgt.

Even de tijd nemen om alles te laten bezinken, me er wat meer in te verdiepen en mijn eigen vertaalslag te maken...

Langlaufen in een ansichtkaart

Sta weer met beide benen op de grond. Neergedwarreld vanuit een sprookjesachtige ansichtkaart.


Alhoewel onze langlauf-uitspatting slechts twee dagen heeft mogen duren, voelt het alsof we een week weg zijn geweest.
Dat komt onder meer door onze rodel-actie op vrijdagavond; met een (genummerd -> belangrijk detail) sleetje van de piste af met als enige ambitie zo snel mogelijk beneden te zijn, liefst zonder kleerscheuren en met slee! Lijkt haalbaar, maar met twee jagerthee op bleek het toch niet zo vanzelfsprekend.

Zo werd manlief gelanceerd door een plaatselijk heuveltje en zag zijn sleetje zo een zwart gat in glijden. Met twee sporen als bewijs van bestaan. Bijgestaan door zijn vriend, durfde hij het donker te trotseren. Slee werd gevonden, maar de vriend meende toch eerst te moeten vragen 'Of het wel de juiste nummer slee was?'. Dat noem ik nog eens focus!

Geraakt

"Weet je waar je naartoe gaat als je dood gaat?"

"Naar de gedachten van andere mensen."


---------------------(nu al) groot denker, 7 jaar

Tijd voor realisme

Morgen D-day! Dan gaat de publieke site van de realiteitscampagne Mijn tijd voor de zorg live. Weer een belangrijke stap in de campagne, die mij nota bene heeft aangezet tot het opzetten van een eigen blog.


Is het live gaan van een site nu daadwerkelijk zo spannend? Yep. De site is namelijk niet zomaar een site, maar een 'kloof-dichter':

- tussen beeld (handelen in achteruitgang en verval) en werkelijkheid (ondernemend zorg en zekerheid bieden aan kwetsbare mensen);

- tussen landelijk beleid (protocollen om incidenten te voorkomen) en de lokale werkvloer (protocol van 7 pagina's voor het bakken van een eitje);

- tussen onderzoeksprognoses (het kan nóg efficiënter) en haalbaarheid (geen tijd meer voor cruciale persoonlijke aandacht).


De kloof gaan we dichten door een realistisch beeld te geven van wat er achter de voordeur van de ouderen- en thuiszorg gebeurt. Kortom: de campagne levert met de site een bijdrage aan een gefundeerde discussie over de toekomst van de ouderen- en thuiszorg en het ‘Kafka’ in de zorg. Big deal dus!

Vanaf 9.00 uur sharp kun je de komende twee jaar op www.mijntijdvoordezorg.nl de verhalen volgen van zorgverleners Winni, Gerda, Lucia en Cindy.
Hou deze dames in de gaten en je laat je inspireren met hun authentieke verhalen tot een realistischer beeld van de zorg. Daar is het onderhand tijd voor!

Marieke vocabulair

The pressure!!! Heb je in je volle enthousiasme een blog aangemaakt en blijk je op dag twee geen inspiratie te hebben! Maarja, je hebt wel een publiek dat smachtend uitkijkt naar je eerstvolgende filosofische gedachtengang danwel baanbrenkende blog of toch minimaal een inspirerende, levensveranderende gedachte van jouw hand.
Nou, dan moet ik je helaas teleurstellen. Dat gaat vandaag niet meer lukken. Maar ik heb wel iets anders in petto.

Gelukkig drong zich tijdens het dobberen in het zwembad (ik voel me dan toch altijd een beetje een meermin... of een zeehond, afhankelijk van de stemming waarin ik ben), een oud idee aan mij op: het Marieke Vocabulair. Mijn omgeving heeft me al vaker gewezen op mijn soms wat bijzonder woordkeuze en samenvoegingen van woorden en uitspraken die oorspronkelijk toch echt niet aan elkaar toebehoorden. Tijd om die eens vast te leggen in navolging op boekjes als 'I always get my sin' en 'Taal is zeg maar echt mijn ding'. Dus mensen, binnenkort op dit blog: de eerste uitspattingen op het terrein van Marieke Vocabulair!
Komt dat zien.

Ikke ook!

Tsja, en dan heb je in vijf minuten een blog aangemaakt! Dat krijg je, als je geïnspireerd raakt door een grootse opdracht voor een klant. Nu krijg ik wel vaker energie van mijn werk, maar ditmaal gaat het wel heel erg kriebelen.

Aanstaande vrijdag, 22 januari, gaat de site van de realiteitscampagne 'Mijn tijd voor de zorg' live. Daarop gaan vier dames (we zijn nog op zoek naar kandidaat nummer vijf en zes) via een online dagboek een realistisch beeld geven van de VVT-zorg (Verpleging-, Verzorging- en Thuiszorg).
Hiervoor hebben ze een schrijfsessie gekregen van Merel Roze, die inmiddels mij ook heeft aangezet een blog te starten. En jij bent daarvan getuige.

Cindy, Gerda, Winnie en Lucia; succes en ik leef (letterlijk) met jullie mee!
Op een sprankelende campagne!