En wat hebben we het toch getroffen met het weer

Afgelopen weekend hebben we genoten van ons jaarlijkse vriendenweekendje. Dertien jaar op een rij staat het garant voor veel humor, drank, uitgebreid bijpraten en oneliners als 'Wat hebben we het toch getroffen met het weer' en 'Het escaleert volledig uit de hand'. En we hebben patent op mooi weer.

Sinds (bijna) iedereen gekozen heeft voor een leven mét kinderen, is er een hoog relaxgehalte aan het weekend toegevoegd. Waar we dertien jaar geleden nog volle programma's aangingen met tokkelen, kanoen en meer van dat soort viend-buildende exercities, bestaan de afgelopen weekenden voornamelijk uit kindvriendelijke, maar daarom niet minder plezierige activiteiten.

Zoals een dagje rondhangen op het Kids'n Billies-festival tussen een boel rock 'n rollende fanaten en bandjes zoals de altijd fantastische Feliciano's. Zo'n festival biedt garantie op een ongedwongen sfeer en overal ogen die mee helpen kinderen te entertainen en in de gaten te houden. Zo leerden ze hier haargel te maken of jongleren. Iets waar ik op een gemiddelde doordeweekse dag toch wat minder snel de tijd voor vind.

Ook het dagje zwembad bood een heerlijk tafereel om te aanschouwen; over iedere soezende volwassene buitelde een of twee kinderen heen. Een groots knuffel-, maar ook plonsfestijn, met zo nu en dan tijd voor een tijdschrift onder het genot van een rosétje. Ik had zelfs sinds een paar maanden weer de rust in mijn hoofd om een leesboek tot me te nemen. Mama blij, papa blij en kindjes door het dolle heen van alle aandacht.

Ben weer opgeladen om de race tegen de klok aan te gaan om op tijd te kunnen verhuizen naar ons nieuwe paleisje!

Mooie woorden

Draconisch. Een prachtig woord, met regelmaat gebruikt door onze vertrokken premier Balkenende in de verscheidene debatten. Ik had het voor de verkiezingen zelden gehoord, maar voeg het nu graag toe aan mijn vocabulaire. Als ik mijn eigen taalgebruik onder de loep neem, bemerk ik veelvuldig gebruik van positieve superlatieven. De woorden om mindere zaken in het leven te duiden, liggen bij mij minder op de voorgrond. Vandaar dat ik dankbaar gebruik maak van de verrijking van JP!

De manier waarop Meneer Balkenende het gebruikte, gaf mij de indruk dat het een overtreffende trap was voor dramatisch (alsof dat woord al niet ernstig genoeg is), maar na enig speuren, blijkt het 1) 'Hardvochtig' of 2) 'Overdreven streng' te betekenen.

'Het Draconische weer gisteren op mundial...'. Ehm, dat kan natuurlijk niet en het weer viel overigens reuze mee. Er waren regenbuien voorspeld, maar heb geen druppel gevoeld. Een zonnebril was zelfs een noodzakelijke behoefte.

'Het vertoonde voetbal van Nederland was draconisch...'. Ook dat slaat helemaal nergens op. En het was niet top, maar we hebben wel gewonnen! En zijn door naar de volgende ronde. Wat wil je nog meer.

Tsja, dan wordt het al een stuk lastiger om een context te vinden waarin het woord toepasbaar is. Mocht de situatie zich voordoen, dan bent u de eerste die het leest! Alle tips zijn welkom. Tot die tijd hou ik 'm nog even in mijn achterhoofd.

Daar word ik nou vrolijk van...

Behang is my middle name

De eerste week klussen zit erop. Een week waarin vier lagen behang, lijmresten en stucwerk zijn getrotseerd. Met als erfenis dat ik nu alles waar een los randje aan zit, wil bepeuteren. Mijn kantoorhanden zijn inmiddels verwisseld voor de 'raw material' inclusief kloofjes, bizar gevormde nagels en behang onder de randjes.
Het werkte bijzonder therapeutisch, zo met je handen bezig zijn. Daar kan geen psychiater tegen op. Ik heb geen moment aan mijn werk gedacht en iedere dag ging ik uitgeput maar voldaan naar huis.
En het resultaat is overweldigend: zelfs kaal is het huis prachtig. Ik zie al helemaal voor me hoe het gaat worden en dat bezorgt me de nodige kriebels in mijn buik.

Andere leuke bijkomstigheid is dat ik me in de bouwwereld redelijk thuis ben gaan voelen. Dingen waar ik voorheen geen weet van had, zoals het bestellen van containers, het afvoeren van puin (schoon dan wel gemengd), het breken van badkamers, het stutten van muurtjes en het nut van staal en een loodslabje: ik draai er m'n hand niet meer voor om. Appeltje eitje.

En nu op naar de volgende klussen: schilderen, inpakken en keukentje uitbouwen...

Wat drijft vrouwen?

Ondanks dat ik tot dezelfde categorie behoor, kan ik ons nog steeds niet doorgronden. Vandaar dat ik me uitermate aangesproken voelde door de workshop 'I'm every woman' van Sanoma uitgevers. In 1 dagdeel worden we ondergedompeld in de kritische factoren die bepalend zijn voor effectieve communicatie concepten voor de doelgroep vrouwen.

En ik snap ons inmiddels een stuk beter! In de loop der jaren heb ik me omringd met redelijk gelijkgezinden; vrienden, familie en collega's in ongeveer dezelfde levensfase, met gelijksoortige interesses in muziek en concerten, met reislust en ambities (zakelijk én privé) enzovoorts. Uiteraard heeft iedereen zijn unieke uitspatting (we zijn niet op alle gebieden gelijk en zeker geen kopietjes van elkaar), maar toch op veel gebieden gelijk gestemd. Met als gevolg dat ik mijn vriendinnen en mezelf als voorbeeld neem, wanneer ik het over vrouwen heb. In de naïeve veronderstelling dat iedere vrouw hetzelfde denkt als ik. Hoog tijd dus om de vrouwelijke horizon weer eens te verbreden.

En me erbij neerleggen dat wij overeenkomsten vertonen, dat we zo nu en dan in een hokje te stoppen zijn (aaaarch!!!) en wel eens voorspelbaar gedrag vertonen.
En dat terwijl ik zo graag uniek wilde zijn...

Toch schept het een band om overeenkomsten te hebben met andere vrouwen. Zo beleefde ik een klein vreugdemomentje toen we tijdens de koffie constateerden dat ons aller natte droom bleek te zijn: één minuut gratis winkelen. En dan natuurlijk niet in een onbekende AH waarvan je niet weet waar alles staat, zoals de wasmiddelen! Want daar zouden we met z'n allen direct naar toe sprinten. Dat stond bij iedereen als een paal boven water!