Ik zoek een man...

Of nee, eigenlijk zoek ik zelfs meerdere mannen. Sorry voor het zo openlijk uiten van deze hartenkreet, maar ik kan het niet langer voor mijzelf houden. Mijn manlief weet er trouwens van, maar ik krijg hem niet verleid tot het vervullen van deze wens. Vandaar mijn jacht op mannen. Mannen die niet schuw zijn om in zingen uit te barsten, die niet bang zijn van een danspasje of twee en vooral mee wil schitteren op het podium. En die zin hebben om volgend jaar april de musical Ciske de Rat ten tonele te brengen.

Juist ik ben op zoek naar mannen voor mijn fantastische musicalvereniging BOeMs te Tilburg. We repeteren iedere donderdag van 20.00-23.00 uur. Tot aan de pauze (21.15 uur) zingen we de longen uit ons lijf en daarna swingen we de pan uit! Ik spreek uit ervaring als ik vertel dat ik me er iedere donderdag naar toe sleep vanwege een drukke baan en wervelende privé-leven, maar ook weer stuiterend na de repetitie naar huis rijd. Inmiddels ben ik al 13 jaar lid van deze mooie vereniging en ik kan het je aanraden. Het is thuiskomen in een groep vol theaterdieren die in het dagelijks leven allemaal een baan hebben. Een zalige uitlaatklep, oké, vooruit dan, een ietwat uit de hand gelopen hobby. Om het jaar staan we met vijf voorstellingen in de grote zaal van de Stadsschouwburg van Tilburg. Wie wil nu niet zo'n podiumervaring?

Naast zingende en dansende mannen, zijn we ook op zoek naar personen die niet perse op de bühne hoeven te staan, maar wel een uitdaging zien in een bestuursfunctie bij deze vereniging.

Mocht je je aangesproken voelen door een van de twee rollen bij BOeMs, dan kun je je melden bij mail@boems.nl. Op 18 april aanstaande vinden de audities plaats voor de nieuwe leden! Tot dan?

Creativiteit op de proef

Dankzij mijn favoriete blad Linda. ben ik op de app Room for thought gewezen. Éen keer per dag seint mijn 'verlengstuk' mij op een fotomoment. Elke dag één foto, op een willekeurig moment, 365 dagen lang. Om aan het einde van het jaar een prachtige collage op te leveren waarin je in één blik één jaar uit mijn leven kunt samenvatten.

Nu komen de seintjes meestal op een uiterst ongelegen moment, maar ik zou me eigenlijk moeten verplichten om dan tóch een kiekje te schieten. Ik heb al gemerkt dat ik 'm wel kan uitstellen, maar zodra de klok 's nachts 12 uur heeft geslagen, dan is het momentje van die dag ècht voorbij en er is geen mogelijkheid tot herkansing. Die bewuste dag is dan een zwart vlak in mijn o-zo-kleurige-bestaan. Je kunt je m'n stress voorstellen als ik om 23.45 uur nog geen ludiek moment heb weten vast te leggen van die dag...

Voordat je trouwens over mag gaan tot het vastleggen van je moment, telt de app samen met jou even tot tien. Die krijg je cadeau van de app om 'even niets te doen', maar zo jing-jang zit ik natuurlijk niet in elkaar. Mijn momenten bewegen namelijk nogal eens en de leuke houding die ik vast wilde leggen is na tien tellen compleet verbasterd tot iets niet-fotografeer-waardigs. Maar goed, oefening baart kunst. En ik heb nog 329 dagen om te oefenen.

Puppy-party

Bruno is gearriveerd. Onze lieve vrienden hebben hun puppy gekregen, reden te meer om het etentje in doggy-style te houden.
Eet best lekker zo'n risotto uit een voederbakje!