Laatste correctie: Bex* is my middle name

Leuk, zo'n projectleiderschap over een huis, maar ook fijn om te merken dat ik op het werk ook niet stil heb gezeten. Ik ben gevraagd partner te worden van Bex*!

Zwaar gevleid en bijzonder blij; want vanaf nu ben ik nadrukkelijker betrokken in de koersbepaling van Bex. Dat betekent dat ik alleen nog maar luister naar de naam Marieke van Bommel-Bekker-Bex*. Hè, wat bekt dat toch lekker.

Correctie: Texen is my middle name

Waar ik een maand geleden nog koningin behang afhalen was, blijk ik ook verdienstelijk te kunnen texen. Zeker met de tijdsdruk, opgevoerd door te laat geleverde kozijnen. Het werd een sport om in een onmogelijke tijdspanne toch tig muurtjes van het kleverige spul te voorzien: eerst voorlijmen, dan laag één en vervolgens als finishing touch een tweede. Met dank aan veel hulp, hebben we het hele huis kunnen voorzien van stralende witheid. Net zoals Des Bouvrie het betaamt. Op de kelder na; deze is opgeleukt in de kleur aubergine.
In de kamer van Mies heb ik het behangetje van het vorige huis weten te hergebruiken. En het komt ook nog eens veel beter tot z'n recht. Eerst sliep Mies er recht onder, waardoor de vogeltjes toch een beetje vervormden tot een grote kleurrijke blurr. Maar nu kan Mies het tafereel in vol ornaat aanschouwen. Met effect, want ze blijft er onverstoorbaar, dag in dag uit, naar wijzen. En aaien. Alsof ze het iedere dag weer voor het eerst ziet.

Inmiddels zijn we afgelopen zaterdag verhuisd en het voelde direct alsof we er al jaren wonen. Alleen de onuitgepakte verhuisdozen verklappen dat we er pas net in zijn getrokken.
Het lek in de nieuw geplaatste badkamer is het volgende om onze tanden in vast te bijten...

De muggenfluisteraar

24 muggenbulten. VIERENTWINTIG! 18 verkregen via het 'wat-hebben-we-het-toch-getroffen-met-het-weer'-vriendenweekend en de overige 6 ontvangen van onze huis-tuin-en-keukenmuggen. Vroeger (...) jeukten de bulten één à twee dagen en dan was het klaar, maar de muggenbult van tegenwoordig is goed voor ruim anderhalve week krabben.

En dat allemaal terwijl we toch heel wat muggen naar de muggenhemel hebben gezonden. Thijs en ik zijn het ideale muggen-killing-team. Mijn oren zijn zo scherp afgesteld dat ik een mug al van verre aan hoor komen zoemen. Op het moment suprème ontvangt Thijs de code om het licht aan te flitsen en de mug vervolgens nog platter dan voorheen te slaan. En dan niet ordinair met vlakke hand op de mooie witte muur.... Nee, er wordt geklapt; de mug wordt tussen de twee handen in het nauw gedreven. Zelfs al mist Thijs de mug (wat slechts sporadisch voorkomt), dan nog valt de mug in die gevallen flauw van de oorverdovende klap.

Kortom, het ideale team als gevolg van jarenlange samenwerking. We zijn ook in te huren. Het enige nadeel is dat de mug over het algemeen het beste 's avonds wordt gevangen.... en dat betekent dus dat we ook zullen moeten overnachten. Maar mét garantie op een mug-vrije nacht!

Zorg is booming business

'Marktwerking maakt zorg tot interim paradijs' kopte SKIPR vorige week donderdag. Bijna een op de tien interim-managers is werkzaam in de gezondheidszorg. Daarmee is de zorg de sector die de meeste interim-managers telt. Volgens SKIPR te danken aan de behoefte aan specifieke project- en programmamanagers. Dit vanwege scherpere eisen van de wetgever aan de risicobeheersing n.a.v. de invoering van de basisverzekering.

Ik denk echter dat er nog een ander belangrijk argument is, namelijk: de zorg is booming business. De place to be. Daar gebeurt het. Vanuit mijn grote voorliefde voor verandertrajecten, is de zorg het walhalla voor een vakgek zoals ik. Maar ook als verandermanagement niet je ding is, is de zorg een bijzondere branche om voor te mogen werken. Binnen ons bureau biedt de ene na de andere collega zich aan voor mijn zorgklanten. 'Want daar worden zoveel mooie opdrachten gedaan' en 'Kun je ook nog eens iets voor de maatschappij betekenen'. En ook collega-bureau's hebben gemerkt dat je in de zorg moet zijn.

Hoog tijd dat de zorgmedewerkers zelf dat ook in de smiezen gaan krijgen en zich er ook naar gaan gedragen. Dat wil zeggen uit gaan dragen dat het een dynamische branche is om voor te werken. Niet alleen op directie-, beleids- of specialistenniveau, maar ook op het niveau van 'handen aan het bed'. Dat is niet alleen maar zwaar, onderbetaald en vies werk. Maar juist een branche waar je uitgedaagd wordt creatief te zijn, een waardevolle dienst te bieden, zelfredzaamheid van de klant te waarborgen, maar ook 'n beleving bieden van 'in goede handen zijn' en dat alles ook nog eens met leuke collega's.

Zodra dit beeld naar buiten wordt gebracht, zal de zorg voor anderen, die eerst de zorg als minder voor de hand liggende nieuwe werkgever zagen, aantrekkelijker worden.
Afgezien van de oplossing voor de arbeidsmarktproblematiek, denk ik dat het tevens een tegengeluid biedt voor de overflexibele en Calimero-achtige houding van het huidige personeel. Er komt een nieuwe wetgeving die het werk bijna onmogelijk maakt en toch ziet de zorgmedewerker weer kans om het in te passen en het vele werk in nog minder tijd en met minder materiaal te kunnen volbrengen. Het kan dus wél, denkt de politiek en de volgende beperkende maatregel staat alweer op de agenda.

Door het toevoegen van nieuw bloed aan de vaste kern zorgmedewerkers kan er een ideale samenwerking ontstaan. Het zittende personeel biedt het warme bad voor de nieuwelingen en kunnen de kneepjes van het vak leren. Maar de nieuwe kunnen zorgen voor een andere blik op zaken door alleen al de vraag te stellen 'Waarom doen we dit zo'. Een antwoord als 'Zo doen we dat al jaren' is dan niet meer toereikend. De oude garde leert op een nieuwe manier naar het bestaande werk te kijken.

Er komt weer een gezonde balans in de zorg bij de medewerkers, met behoud van flexibiliteit en met toevoeging van veranderbereidheid en assertiviteit. Fijn voor de zorgmedewerker én voor de klant!