And the nominees are....

'Heb je een galajurk waar je nog in past?'. Normaal zou die vraag nogal wat vraagtekens oproepen, maar met mijn groeiende buik kon ik 'm deels wel plaatsen. Maar in het dagelijkse leven zijn mijn mannelijke collega's niet snel geïnteresseerd in mijn garderobe, dus enige toelichting op de vraag was toch wel vereist.

'Nou, we willen graag dat je naar de prijsuitreiking gaat van de European Excellence Awards in Praag en de prijs voor beste campagne in België, Nederland en Luxemborg in ontvangst gaat nemen!'. De betreffende collega is wellicht wat opportunistisch voor wat betreft de overtuiging dat we de prijs daadwerkelijk gaan binnen halen, maar het feit dat mijn campagne genomineerd is overweldigend nieuws!


De bustour van de realiteitscampagne Mijn tijd voor de zorg is genomineerd!!! Onze droombus is werkelijkheid geworden en heeft niet alleen prachtige gesprekken, bijzondere intervisiemomenten en energie opgeleverd, maar nu dus ook erkenning op het gebied van communicatie!
Ik ben apetrots en ben blij dat ik op 9 december bibberend op mijn stoeltje mag wachten tot onze naam wel of niet wordt uitgesproken op het moment suprème. Duim je mee?

Mini cooper: dé ideale gezinsauto

'Kom je ons even ophalen?' vroeg ik Thijs, toen ik hoorde dat hij op weg naar huis én in de buurt was. Ik was weer eens flink uit mijn dak gegaan op het gebied van handige HEMA-spulletjes en had ook nog een paar leuke kleedjes in de uitverkoop voor Mies op de kop weten te tikken.

We hebben ons allebei niet gerealiseerd dat Thijs in mijn fabuleuze knalrode bolide reed en dat dat dus wat consequenties met zich meebracht rondom het vervoeren van Mies, Thijs, mijzelf, de kinderwagen, de laptop e.a. werkgerelateerde spullen van Thijs én mijn zojuist gescoorde aankopen.

Maar mijn mini is niet voor een gat te vangen! Mijn inlaadcapaciteiten hebben zich bijzonder creatief ontwikkeld. Afgezien van het feit dat ik met mijn neus tegen de voorruit geklemd zat, bleek waar een wil is ook een weg te zijn. Het past best en bij deze heb ik mijn mini-cooper tot de ideale gezinswagen bestempeld! Ook geschikt voor het vervoeren van super lieve oma's...

Politiek: partijtje drogredenatie voor gevorderden

Als Bob van den Bos eenmaal op dreef is, dan vertelt hij alsof hij citeert uit een spannend jongensboek. Afgelopen woensdag was ik er getuige van tijdens een inspirerende sessie bij Bex* over groepsdenken. Bob is politicoloog, oud lid van de Eerste en Tweede Kamer en fractievoorzitter in het Europees Parlement voor D66. Hij wist dus wel een paar waargebeurde voorvallen uit de politiek aan te halen en ons inzichten te bieden op het gebied van groepsdenken.

Bottom line is dat in de politiek alles één groot getouwtrek is van persoonlijke agenda's dat zich typeert door drogredenatie, het uitschakelen van dissonanten, blikvernauwing, consensusdrang en zelfoverschatting. Echter vindt dit niet alleen plaats in Den Haag: overal wordt politiek bedreven. Op zich is dat niet zo'n vernieuwend inzicht, maar het is wel handig om voor bovenstaande symptomen te blijven waken. En te doorbreken door advocaten van de duivel te blijven betrekken in de besluitvorming, écht te luisteren naar de verschillende invalshoeken, momenten in te bouwen voor alternatieven én besluitvaardig te blijven.
Het lijkt me bere-interessant om hier eens een boompje over op te zetten bij raden van bestuur in de zorg. Wellicht dat zij er baat bij hebben om dit intern (bijvoorbeeld bij medische specialisten) én extern naar de klant en de politiek toe, te doorbreken.

Wat me nog het meeste raakte in zijn hele verhaal, was het antwoord op mijn vraag of hij nog vertrouwen had in de politiek. Hij antwoordde daarop bevestigend en zei 'ik ben een realistische idealist. En een stuk minder naïef dan vroeger'. Ik vond dat heerlijk om te horen, aangezien ik al regelmatig beticht ben van idealisme. En er is dus nog hoop voor mij; het naïviteitgehalte neemt af met de jaren! Kwestie van levenservaring en geduld.