De hofleverancier van moedermelk stopt. Afgelopen zondag heeft Jans de laatste editie van de borst tot haar mogen nemen. Ze lurkte alles vrolijk weg, compleet niet bewust van mama's gevoelens van wroeging. Na 7 maanden is het natuurlijk mooi geweest, maar het besef van 'deze tijd komt nooit meer terug' maakte de laatste voeding toch bijzonder. Het is zo knus, zo'n wezentje hangend aan mijn tiet.
Nooit meer spruw, borstontstekingen, lekkende boobies, bijtende doorkomende tandjes of ander borstgeweld. Nooit meer ijskoude handjes in de nacht op mijn warme lijf of kieteltjes en knuffels voor de borst. Ik heb het allemaal met liefde ondergaan en zal de periode van 'live' voeden toch vooral met veel plezier herinneren.
Maar nu is het dus weer tijd voor mijn oude garderobe die nu als nieuw voelt. De Marlies Dekkertjes mogen uit het stof en de gemakkelijke voedingskleding is al gedoneerd aan andere pasgeboren mama's die zelf voeding geven.
Ik mag weer onbekommerd wijntjes drinken zonder uit te hoeven rekenen of het promillage van de melk op het moment van voeden acceptabel is.
Het is een gekke gewaarwording, maar vanaf nu behoort mijn lijf dus weer aan mij!
