Ons spruitje is 10 maanden jong. Het blijft dag in dag uit een vreugdebronnetje of nee, zelfs een vreugdebommetje. Haar onbevangenheid fascineert me; ze doet nog niets met voorbedachte rade. Als ze huilt dan is dat omdat ze honger heeft, moe is of gewoon fijn vast wil worden gehouden. Als ze schatert, dan heeft ze het uitermate naar haar zin. Ik hoef niet tussen de regels te lezen of ze misschien een ander punt wil maken. Of ze huilt om het mij moeilijk te maken of dat ze lacht om uiteindelijk iets gedaan te krijgen. Mies is puur.
Wat is er gebeurd met de pure, authentieke, ofwel 'echte' mens? Iedereen lijkt in het bezit te zijn van een verborgen agenda. Ik ben, sinds ik lang geleden bewust raakte van het feit dat mensen zich onecht kunnen gedragen, op zoek naar het het type 'what-you-see-is-what-you-get'. Mijn zoektocht heeft een extra boost gekregen met de komst van Mies. Ze heeft me doen beseffen dat we helaas nooit meer zo puur worden als zij nu is.
Op een bepaald moment besef je tenslotte dat je gedrag effect heeft. Door levenservaring leer je dat het niet altijd handig is om alles in je etalage te zetten. Soms is het slimmer om even niet alles eruit te floepen wat in je op komt. Of te laten weten dat je ergens niet zo goed in bent. Of te laten merken dat je iets doet om uiteindelijk stiekem ook iets terug te verwachten. Of iets te doen, terwijl je er eigenlijk helemaal geen zin in hebt.
Ik begrijp dat mensen soms een rol spelen omdat hen dat helpt bijvoorbeeld in hun carrière of in het behouden van een specifieke status. Maar het is zo vermoeiend om rekening te houden met ieders verborgen agenda. Het zou zoveel gemakkelijker zijn als je kon zeggen en doen wat je echt wilt. Maarja, zo zit de wereld nou eenmaal niet in elkaar.
Dan rest mij niets anders om te blijven genieten van de onbevangenheid van Mies en me door haar te laten inspireren zo puur mogelijk te zijn. En hopen dat goed voorbeeld doet volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten