Het aftellen is begonnen

Nog twee en een halve week en dan mag ik weer aan de slag. Na vijf en een halve maand thuis te zijn geweest. Tot vorige week voelde ik me daarin uitermate nuttig: ik voedde Jansje zo'n zeven keer per dag, kookte met hart en ziel, regelde de consultatiebezoeken, de aanmelding van Mies voor school en zorgde ervoor dat het huis op orde was. En ik heb ervan genoten.

Maar sinds afgelopen maandag is mijn zorg-drive met factor 80 afgenomen: Jans is naar het kinderdagverblijf. Uiteraard tap ik de voedingen nog steeds af, blijf ik met liefde koken en alle zaakjes regelen, maar het voelt anders. Sinds ruim twee jaar heb ik opeens 100% tijd voor mijzelf! Ik mag de hele dag zelf bepalen wat ik doe en vooral wanneer. Da's even wennen om alleen te zijn, zonder zo'n vreugdebronnetje om je heen.


Gisteren ben ik vooral bezig geweest met het overwinnen van mijn schuldgevoel veroorzaakt door deze luxe. Om vervolgens me op tijdschriften, recepten, boeken en hardlopen te storten. Heeeeeeerlijk. En wat een ideale voorbereiding om straks weer te gaan werken. De rust roept zin in werken op! Enerzijds vanwege mijn eeuwige behoefte om me nuttig te voelen, maar ook om onder mijn dierbare collega's te zijn, mijn brein uit te dagen en me op te dirken.

Maar eerst nog even genieten van mijn vrijheid, samen met manlief en onze meisjes.