Als Bob van den Bos eenmaal op dreef is, dan vertelt hij alsof hij citeert uit een spannend jongensboek. Afgelopen woensdag was ik er getuige van tijdens een inspirerende sessie bij Bex* over groepsdenken. Bob is politicoloog, oud lid van de Eerste en Tweede Kamer en fractievoorzitter in het Europees Parlement voor D66. Hij wist dus wel een paar waargebeurde voorvallen uit de politiek aan te halen en ons inzichten te bieden op het gebied van groepsdenken.
Bottom line is dat in de politiek alles één groot getouwtrek is van persoonlijke agenda's dat zich typeert door drogredenatie, het uitschakelen van dissonanten, blikvernauwing, consensusdrang en zelfoverschatting. Echter vindt dit niet alleen plaats in Den Haag: overal wordt politiek bedreven. Op zich is dat niet zo'n vernieuwend inzicht, maar het is wel handig om voor bovenstaande symptomen te blijven waken. En te doorbreken door advocaten van de duivel te blijven betrekken in de besluitvorming, écht te luisteren naar de verschillende invalshoeken, momenten in te bouwen voor alternatieven én besluitvaardig te blijven.
Het lijkt me bere-interessant om hier eens een boompje over op te zetten bij raden van bestuur in de zorg. Wellicht dat zij er baat bij hebben om dit intern (bijvoorbeeld bij medische specialisten) én extern naar de klant en de politiek toe, te doorbreken.
Wat me nog het meeste raakte in zijn hele verhaal, was het antwoord op mijn vraag of hij nog vertrouwen had in de politiek. Hij antwoordde daarop bevestigend en zei 'ik ben een realistische idealist. En een stuk minder naïef dan vroeger'. Ik vond dat heerlijk om te horen, aangezien ik al regelmatig beticht ben van idealisme. En er is dus nog hoop voor mij; het naïviteitgehalte neemt af met de jaren! Kwestie van levenservaring en geduld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten