Zorg is booming business

'Marktwerking maakt zorg tot interim paradijs' kopte SKIPR vorige week donderdag. Bijna een op de tien interim-managers is werkzaam in de gezondheidszorg. Daarmee is de zorg de sector die de meeste interim-managers telt. Volgens SKIPR te danken aan de behoefte aan specifieke project- en programmamanagers. Dit vanwege scherpere eisen van de wetgever aan de risicobeheersing n.a.v. de invoering van de basisverzekering.

Ik denk echter dat er nog een ander belangrijk argument is, namelijk: de zorg is booming business. De place to be. Daar gebeurt het. Vanuit mijn grote voorliefde voor verandertrajecten, is de zorg het walhalla voor een vakgek zoals ik. Maar ook als verandermanagement niet je ding is, is de zorg een bijzondere branche om voor te mogen werken. Binnen ons bureau biedt de ene na de andere collega zich aan voor mijn zorgklanten. 'Want daar worden zoveel mooie opdrachten gedaan' en 'Kun je ook nog eens iets voor de maatschappij betekenen'. En ook collega-bureau's hebben gemerkt dat je in de zorg moet zijn.

Hoog tijd dat de zorgmedewerkers zelf dat ook in de smiezen gaan krijgen en zich er ook naar gaan gedragen. Dat wil zeggen uit gaan dragen dat het een dynamische branche is om voor te werken. Niet alleen op directie-, beleids- of specialistenniveau, maar ook op het niveau van 'handen aan het bed'. Dat is niet alleen maar zwaar, onderbetaald en vies werk. Maar juist een branche waar je uitgedaagd wordt creatief te zijn, een waardevolle dienst te bieden, zelfredzaamheid van de klant te waarborgen, maar ook 'n beleving bieden van 'in goede handen zijn' en dat alles ook nog eens met leuke collega's.

Zodra dit beeld naar buiten wordt gebracht, zal de zorg voor anderen, die eerst de zorg als minder voor de hand liggende nieuwe werkgever zagen, aantrekkelijker worden.
Afgezien van de oplossing voor de arbeidsmarktproblematiek, denk ik dat het tevens een tegengeluid biedt voor de overflexibele en Calimero-achtige houding van het huidige personeel. Er komt een nieuwe wetgeving die het werk bijna onmogelijk maakt en toch ziet de zorgmedewerker weer kans om het in te passen en het vele werk in nog minder tijd en met minder materiaal te kunnen volbrengen. Het kan dus wél, denkt de politiek en de volgende beperkende maatregel staat alweer op de agenda.

Door het toevoegen van nieuw bloed aan de vaste kern zorgmedewerkers kan er een ideale samenwerking ontstaan. Het zittende personeel biedt het warme bad voor de nieuwelingen en kunnen de kneepjes van het vak leren. Maar de nieuwe kunnen zorgen voor een andere blik op zaken door alleen al de vraag te stellen 'Waarom doen we dit zo'. Een antwoord als 'Zo doen we dat al jaren' is dan niet meer toereikend. De oude garde leert op een nieuwe manier naar het bestaande werk te kijken.

Er komt weer een gezonde balans in de zorg bij de medewerkers, met behoud van flexibiliteit en met toevoeging van veranderbereidheid en assertiviteit. Fijn voor de zorgmedewerker én voor de klant!