Werk, werk, werk

Op een gemiddelde vrije vrijdag lijd ik aan afkickverschijnselen. Ik heb zelfstandig de diagnose gesteld nadat ik voor de 17e keer mijn telefoon had gecheckt op binnengekomen berichten en ik afgelopen vrijdag zelfs een beetje begon te trillen bij het idee dat ik me zou moeten ontspannen. De laatste weken zijn zo veel hoogtepunten de revue gepasseerd, vergezeld door vele avonden doorwerken, dat ik op mijn vrije dag een beetje ontredderd rondloop omdat ik me dan even niet met werk zou moeten bemoeien.

Maar gelukkig heb ik de ideale activiteit gevonden om los te komen van werk.

De kerstboom opzetten.

In het begin voelde het toch een beetje als een functionele handeling. Maar bij de vierde kerstbal , zwichtte mijn hele hebben en houden in staat van ontspannenheid.

De boom werd steeds feestelijker en het humeur zonniger bij alle schitterende balletdanseresjes, chique schoentjes, glimmende rendiertjes en vrolijke kerstklokjes. Als klapper op de vuurpijl wilde mijn oudste dochter ook nog eens meehelpen. Zelfs toen er een van de rode hartjes-ballen sneuvelde, werd ik overmand door een ultiem gevoel van relativering.

Na deze (bijna) euforische ervaring, maak ik me toch een beetje zorgen over de toekomst. Ik kan natuurlijk niet iedere keer als ik los wil komen van mijn werk of op zoek ben naar ontspanning, een boom gaan optuigen.

Maar voor nu geniet ik gewoon even van ons boompje en bij het volgende moment van werkdruk, leg ik voor de zekerheid een kerstballetje hier en daar om aan een willekeurig voorbijkomend takje te hangen.