Ik heb last van een jetleg. En dat terwijl ik onlangs toch echt niet naar een ander continent ben gevlogen.
Nee. Wij hebben Jans.
En Jans is dol op kletsen en zingen. 's Nachts.
Ik kan het dus beter een Jansleg noemen. Ieder uur van de nacht wil ze even een bevestiging geven van het feit dat ze er nog is. Zodra we met ons koppie boven haar bedje hangen, maakt ze ons week met haar brede grijns. Afgezien van dat we erg blij zijn met het feit dat ze er is, begin ik langzamerhand mijn nachtrust toch echt te missen. Zeker nu ik sinds twee maanden weer aan het werk ben. Met alle gevolgen van dien.
Ons huishouden is geleidelijk aan getransformeerd tot die van Jan Steen. Wassen is typisch iets dat spontaan (onterecht) van het prioriteitenlijstje is gevallen en het werk is met stip op 1 binnen gekomen. Het was-probleem is opgelost met de aanschaf van extra kleertjes (hoe decadent), maar na het zoveelste avondje Chinees halen blijkt de zoektocht naar de werk-privebalans toch aardig in de centen te lopen. Zodra de kindjes op bed liggen, checkt mama 'nog eventje haar mail', om vervolgens drie uur later naast slapende manlief plaats te nemen. Gelukkig weet hij als geen ander hoe werk een zwaar uit de hand gelopen hobby kan worden, maar toch.
Het komt vast en zeker goed. Ik ga dit weekend eerst eens mijn wallen proberen te reduceren tot een formaat waarbij ik er niet meer overheen struikel. En dan ga ik flink wat vooruit koken, om vervolgens onder het genot van een wijntje met mijn vent op de bank te ploffen. En in de tussentijd strooi ik mijn voorraadje zoentjes en knuffels over mijn twee heerlijke meiden uit!
zaterdag 15 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten