Het einde van een bijzonder tijdperk is nabij: met pijn in mijn hart zet ik mijn mooie rode mini cooper te koop.
De bolide blijkt niet ideaal voor het vervoeren van twee kleine mensjes (mondt uit in het betere vouwwerk). Het is echter wel goed voor je lenigheid! En voor je ego als je keer op keer betoeterd wordt door vrachtwagens en andere haantjes.
Het is een pittig wagentje die zijn naam ´Chili´ eer aandoet: je moet moeite doen om niet te hard te rijden (kwam ik laatst op een zeer pijnlijke manier via een torenhoge bon achter). Dankzij het open dakje past er zelfs een contrabas in (voor degene die daar behoefte aan hebben).
Op mijn werk leven ze al flink mee met mijn zoektocht naar een nieuw onderkomen voor mijn mini. Er is zelfs de suggestie gedaan om 'm met een paar Bex-ers samen te kopen en 'm om te dopen tot de Bex-funcar! In dat geval blijft het wiebelschaapje erin zitten; die hobbelt zo trouw mee in de bochtjes.
Ondanks het briljante idee, denk ik toch dat ik zelf op zoek moet gaan naar een nieuwe eigenaar. Iemand interesse? Je mag ´m alleen kopen als je belooft er goed voor te zorgen! En ik zou ook graag een bezoekersregeling willen afstemmen. Maar verder heb ik er helemaal geen moeite mee om er afstand van te doen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten