donderdag 9 september 2010

Waarom zijn al die mensen naakt?

Wij zijn koning en koningin Vakantie Vieren. In ons 17 jaar samen heb ik ons slechts op één mindere vakantie kunnen betrappen en dat was de reis naar Kroatië, ongeveer 10 jaar geleden . Bij het derde dorpje begreep ik dat alle dorpjes de kerk op het hoogste punt, in het midden hadden staan. En dat de dorpjes zich met name tekenden door ultieme rust. Nadat ik in één week mijn vierde boek uit had gelezen, bekroop me toch het gevoel dat het tripje bijzonder leuk voor bejaarden moest zijn.

Het hoogtepunt van die vakantie was 'die ene bijzonder camping'. Na vele vieze campingplaatsen bezocht te hebben en dat inmiddels meer dan beu te zijn, viel ons oog op een camping die al onze verwachtingen overtrof; mooi gelegen, ruime plaatsen, prachtig uitzicht. En SCHOON! Er was nog een plekkie vrij, dus daar hoefden we niet lang over na te denken.

Tentje opgezet, nog wat gelezen en toen voldaan in slaap gevallen. De volgende morgen deed ik niets vermoedend de tent weer open en keek recht op de tampeloeres (of ja, hoe zeg je zoiets netjes?)... het geslachtsdeel van een man. Ik dacht nog 'zo, die is vrij in zijn manier van omkleden'. Ik had daar al lang lopen hannessen met een handdoekje. Ik probeerde het beeld weer van mijn netvlies af te krijgen, maar toen ik wat langer keek en steeds meer mensen in hun nakende niksie zag bewegen, viel langzaam het kwartje.

Paniek en dus spoedberaad. Wat te doen? Snel onze spullen pakken. En dan weer naar een vieze camping? Of blijven? Maar moeten we dan ook naakt? Of met de kleren aan bij de tent blijven? Dat bleek al snel genoeg geen optie, want het weer was warm en het water lonkte voor een frisse duik. En dan? Onze schaamte trotseren?

Met al onze goede moed hebben we ons uiteindelijk onder de nakenden gemengd. Met kleren aan. Maar gek genoeg voelde ik me toen zo uitzonderlijk, alsof ík alsnog als enige in mijn nakie stond. Dan maar de vuurdoop en kleren uit. Van de tent naar het washokje was nog te overzien. Maar vanuit onze tent naar het water bleek toch een brug te ver. Uiteindelijk voelde we ons zo ongemakkelijk (een stel beachvolleyballende mannen op leeftijd laat tóch een bijzondere indruk achter) dat we ons boeltje hebben opgepakt en op zoek zijn gegaan naar een nieuwe camping. Een stuk smeriger, maar tóch voelde ik me er comfortabeler....

Uiteindelijk is het een vakantie geworden om nooit te vergeten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten