En wat hebben we het toch getroffen met het weer

Afgelopen weekend hebben we genoten van ons jaarlijkse vriendenweekendje. Dertien jaar op een rij staat het garant voor veel humor, drank, uitgebreid bijpraten en oneliners als 'Wat hebben we het toch getroffen met het weer' en 'Het escaleert volledig uit de hand'. En we hebben patent op mooi weer.

Sinds (bijna) iedereen gekozen heeft voor een leven mét kinderen, is er een hoog relaxgehalte aan het weekend toegevoegd. Waar we dertien jaar geleden nog volle programma's aangingen met tokkelen, kanoen en meer van dat soort viend-buildende exercities, bestaan de afgelopen weekenden voornamelijk uit kindvriendelijke, maar daarom niet minder plezierige activiteiten.

Zoals een dagje rondhangen op het Kids'n Billies-festival tussen een boel rock 'n rollende fanaten en bandjes zoals de altijd fantastische Feliciano's. Zo'n festival biedt garantie op een ongedwongen sfeer en overal ogen die mee helpen kinderen te entertainen en in de gaten te houden. Zo leerden ze hier haargel te maken of jongleren. Iets waar ik op een gemiddelde doordeweekse dag toch wat minder snel de tijd voor vind.

Ook het dagje zwembad bood een heerlijk tafereel om te aanschouwen; over iedere soezende volwassene buitelde een of twee kinderen heen. Een groots knuffel-, maar ook plonsfestijn, met zo nu en dan tijd voor een tijdschrift onder het genot van een rosétje. Ik had zelfs sinds een paar maanden weer de rust in mijn hoofd om een leesboek tot me te nemen. Mama blij, papa blij en kindjes door het dolle heen van alle aandacht.

Ben weer opgeladen om de race tegen de klok aan te gaan om op tijd te kunnen verhuizen naar ons nieuwe paleisje!