Afgelopen maand zijn er zoveel hoogte- én dieptepunten de revue gepasseerd, dat het voelt alsof ik in één maand een jaar ouder ben geworden. Want afstuderen, een concert geven, repeteren voor een fantastische rol, het ontslag van 17 dierbare collega's en de aanschaf van een nieuwe auto (in Duitsland uiteraard) gaat je niet in de koude kleren zitten. En dan vergeet ik nog te melden dat de maand december voor mij startte met een bijzondere dag over Appreciative Inquiry met Ron Fry (de grondlegger van AI), die ik zelf organiseerde. Maar daarover in een later blog meer.
Ik geniet nu van een paar dagen vrij en voel me langzaam aan weer een beetje 'mijn oorspronkelijke leeftijd' worden. Even tijd nemen om stil te staan bij de bijzondere momenten van deze bewogen maand. Want wat ben ik trots dat ik in anderhalf jaar mijn studie CIGO mooi heb weten af te ronden. Het heeft me een hoop waardevolle informatie opgeleverd en mijn blik op de wereld veranderd. Vanuit een waarderend perspectief ziet het leven er een stuk fraaier en veelbelovender uit. En dat kan ik wel gebruiken nu we afscheid moeten nemen van 17 collega's. Het waarderende perspectief neemt het verdriet van verplicht afscheid absoluut niet weg, maar helpt me wel vertrouwen te hebben in de toekomst.
In deze pittige tijd op het werk, vind ik in mijn rol van de nieuwe musical van Boems (Prinses op de erwt) ondanks alle drukte vooral fijne afleiding. Na een avondje in de huid kruipen van mijn alterego stuiter ik van de energie en kan ik er weer tegen aan. Nog een paar maandjes en dan voeren we onze spetterende uitvoering op in de stadsschouwburg van Tilburg. Zeker de moeite waard en mocht ik je inmiddels overtuigd hebben, dan kun je kaarten bestellen via deze link.
Tot die tijd beloofd het niet minder druk te worden, maar ga ik wel proberen een iets betere balans te vinden in het hooghouden van alle ballen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten