Het einde van een tijdperk is een feit. Op 26 november heeft mijn mini een nieuw onderkomen gekregen bij lieve mensen. Ook al doet afscheid nemen pijn, ik ben blij dat mijn mini is opgepikt door twee jonge gasten die er met net zo veel plezier in gaan rijden als ik heb gedaan.
Tot dan toe voelde de mini als een verlengstuk van mijn persoonlijkheid. Vrienden en verre bekenden wisten of ik wel of niet ergens aanwezig was gezien het hoge opvalgehalte van de bolide. Maar tijden veranderen en deze dame is toe aan een nieuw vervoersmiddel. Een vijfdeurs welteverstaan! En genoeg laadruimte zodat ik niet meer de keuze hoef te maken wie van mijn twee meisjes moet gaan lopen aangezien de mini alleen ruimte bood aan óf de buggy óf de kinderwagen. Mies trok vooralsnog altijd aan het kortste eind aangezien de loopkwaliteiten van Jans nog onderontwikkeld zijn.
Maar dat is nu allemaal verleden tijd. Sinds gisteren ben ik de officiële eigenaar van mijn prachtige tweedehands Audi A2. In de kleur rood uiteraard. In de week dat ik mijn mini verkocht had ik vier fraaie grijze A2's op het oog, maar die zijn in diezelfde week stuk voor stuk voor mijn neus weggekaapt. Na een nieuwe zoektocht op internet vond mijn vader deze. Schijnbaar stond dit rode wagentje op mij te wachten.
Mijn vader heeft mij overtuigd van alle voordelen van deze wagen en dankzij hem ben ik over de grens gaan kijken (mijn mini kwam ook uit Duitsland) en heb ik de RDW&Douane getrotseerd (mijn hemel, wat zijn die goed in het verheerlijken van bureaucratie). Gisteren heb ik eindelijk het kenteken doorgekregen en direct laten vastleggen in zo'n mooie gele plaat die nu de wagen siert. Mies wilde uiteraard direct een testrit maken en ook zij is wild enthousiast. Eind goed, al goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten