Mijn schrikbeeld vakantie van 10 jaar geleden blijkt mijn droomvakantie van nu. We hebben ons twee weken overgeleverd aan een tijdsbesef van nul en aanschakelingen van hoogtepunten. Zoals Italiaans ijs eten en brood geven aan de eendjes, hun jonkies en de zwaan. Of Mies observeren wanneer ze vol concentratie steentjes in het meer gooit. Met als klapper het zwemmen in datzelfde meer opgeleukt met zo nu en dan een bommetje van papa of Mies. Iedere keer wanneer we weer naar het meer liepen, werd ik gegrepen door haar schoonheid. Ik heb zo lang zitten kijken dat ik uiteindelijk een vis uit het meer heb zien springen. Alsof ik een vallende ster zag!
Veertien dagen aaneengesloten quality time voor ons viertjes, maar ook voor mezelf. Zo nu en dan ging ik erop uit om de bergachtige omgeving te trotseren met hardlopen, terwijl Thijs op zijn beurt de omgeving verkende op zijn mountainbike. En eindelijk weer eens tijd om te lezen, geen korte artikeltjes maar heuse boeken (de geschiedenis van de liefde is echt een aanrader!). Wat nog het meeste kortsluiting in mijn hoofd veroorzaakte was het planningloos leven. Wat een genot!
Ditmaal zijn we niet vol goede voornemens naar huis gekomen ('vanaf nu ga ik weer iedere avond lezen', 'meer rust bewaren', 'meer tijd met elkaar doorbrengen'), maar we hebben wel de tuin aangepast zodat we er lekker kunnen zitten en zo nu en dan het vakantiegevoel kunnen herbeleven. Typisch gevalletje van niets voornemen maar gewoon doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten