I luuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuv festivals. Ik word altijd zo blij van de sfeer, de muziek en de mensen die compleet ontspannen over het terrein bewegen. Zodra ik een stap op het veld van Mundial heb gezet, word ik overvallen door de neiging om iedereen te gaan knuffelen.
Na een kleine volksverhuizing (er komt toch heel wat kijken met twee kindjes festivallen) gingen we, gewapend met poncho's en foute regenpakken, moeiteloos op in het feestgedruis. Voor Mies was het alweer de derde keer en het blijkt een echt festivalrakkertje: in no time stond ze te swingen en ze is niet meer gestopt. Wat wil je ook met zo'n fantastisch programma! Wij kwamen met name voor de Jeugd van Tegenwoordig, de Fun Lovin' Criminals en uiteraard Moby.
De Jeugd van Tegenwoordig waren aanstekelijk en lekker onverstaanbaar. Wat zingen die gasten nou? De teksten die ik wel kon verstaan, waren hilarisch ('Groeten aan je tante, welke tante? Tante Lien! Welke Lien? Lien back!').
En dan was daar Moby; een waardige afsluiter! Die man heeft flink wat hits op zijn naam staan! Gesteund door een aantal prachtvrouwen (een op viool, een op gitaar en een met een dijk van een stem), kreeg hij het publiek in no time in hogere sferen. Nooit gedacht dat ik het festival Mundial met 'feel so real' 'hakkend' af zou sluiten. De komende dagen zweef ik nog even lekker verder op alle blijheid die gisteren in mij is los gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten