Het blijft een bijzonder gevoel als je blaas als trampoline wordt gebruikt. We hebben zojuist met succes het tweede trimester afgerond en we kunnen stellen dat dat een bijzonder aangename periode is geweest. Ik mag, gezien de omvang van mijn buik, met recht in meervoud spreken. De onwetende medemens meent dat ik op het punt van bevallen sta, terwijl ik toch nog echt 11 weken heb te gaan tot aan de lanceringsdatum van de nieuwe wereldbewoner.
De omgeving is veelvuldig bezig met aftellen en begint al over overdracht en andere afsluitende bezigheden. Maar ik mag nog 7 weken werken! Dat is bijna twee maanden! Misschien dat mijn waggel niet de meest vooruitstrevende indruk achterlaat, maar met de hersenen is niets mis! Ik beken zo nu en dan afgeleid te zijn door mijn bewegende buik; ik heb regelmatig het gevoel dat mijn baarmoeder van binnenuit geherdecoreerd wordt en dat de placenta zo nu en dan wordt verschoven om een andere positie in de inrichting in te nemen. Maar het is vooral gezellig zo'n bewegend wezentje. Zo nu en dan strijden we om wie de ruimte in mag nemen en heb me er met plezier bij neergelegd dat ik dan altijd aan het kortste eind trek.
Nog 11 weken touwtrekken en overal met z'n tweetjes naartoe. Het kan me niet lang genoeg duren!
Marieke, je hebt groot gelijk! Nog 7 volle weken werken en nog 11 genieten van dit bijzondere duoleven :-). Dat aftellen komt later wel, nog even niet. Groet van je collega
BeantwoordenVerwijderen