Tip 1: plaats nooit het afwasrek naast de vissenkom

Onze buurvrouw had een flinkje kwak kikkerdril te vergeven en ze meende dat het leuk was voor onze meiden om deze dril uit te zien groeien tot heuse kikkertjes. Trots liepen we met z'n viertjes door de straat mét onze nieuwe aanwinst in de vissenkom. De honderden eitjes werden op het aanrecht geplaatst met een mooi uitzicht op de straat en de tuin. Oh, wat zouden ze het goed bij ons hebben! Iedere dag volgden we (lees ik) hoe de stipjes een staartje kregen en betreurden we (lees ik) de stipjes die stipjes bleven en nooit de ontwikkeling tot de kikker zouden redden. Gelukkig kregen we op tijd door dat het water zich niet vanzelf zou verschonen, dus stonden we (lees ik) klaar met het theezeefje om ze over de brengen naar een schoner oord.


En toen werd ik verrast met een weekendje weg met z'n viertjes. Gezien het onverwachtse gehalte, heb ik die avond gewerkt, gepakt en het huis vertrek-klaar gemaakt. Ik stemde nog even af met manlief of we nu de kikkervisjes zouden verschonen, of dat het tot na het weekend kon wachten. Maar we waren allebei van mening dat ze dat wel zouden redden die paar dagen.

Niet dus. Toen we terug kwamen, bleken de meeste kikkervisjes de bodem van de kom te onderzoeken zonder enig teken van leven te geven. Hoe moest ik over dit grootschalige verlies heenkomen? Maar wacht, zag ik daar iets bewegen? Jaaaaaaaa, er was nog één kikkervisje in leven! Snel de kom verschoond en, hop, het visje erin laten duiken. Oh, wat zou dit kikkervisje (laten we hem voor het gemak Gompie noemen) het goed hebben! Iedere dag hing ik met mijn kop boven de kom en maakten Gompie en ik grapjes tegen elkaar en deelden bemoedigende woorden.

Totdat ik ging afwassen. Ik ben nogal goed in het stapelen van afwas zodat het afdrogen een onnodige activiteit wordt. De laatste deksel stapelde ik op het afdruiprek, maar de deksel verloor grip en PATS, voordat ik ernaar kon grijpen lag de vissenkom aan diggelen! Snel zochten we naar het zwarte beestje, maar hij leek spoorloos verdwenen. Totdat we het afwasschuim opzij roerden. Gompie is een kranige, maar heet afwaswater bleek ie toch niet goed te kunnen hebben.


Huize van Bommel-Bekker (lees ik) is nu even in rouw en we vragen ons af hoe het zo mis kon gaan. En of we ooit wel klaar zullen zijn voor een huisdiertje...