Maar inmiddels ben ik al wat rustiger geworden en gebruik ik de tijd om de kleine huishoudentjes in de andere auto's te observeren. Hoe iemand nog zijn laatste sigaretje voor het werk ongegeneerd en zonder veroordelende blikken oprookt (en vervolgens in een blauwe wasem zit).
Hoe iemand zijn hele ochtendritueel afdraait: scheren, de krant lezen, stropdas strikken en haren in de plooi leggen of gelballetjes wegstrijken.
Je ziet ook direct wie er naar welke zender luistert; de gelijktijdige glim- dan wel schaterlachen verklappen 'Evers staat op', 'Oh'-gezichten verwijzen naar Giel, terwijl de gladgestreken gezichten eerder naar radio 1 neigen.
Vanochtend zag ik een verliefd stel nog even tegen elkaar aankruipen terwijl ze het siep uit hun kleine oogjes wegwreven. Het had niet veel gescheeld of ze waren lepeltje-lepeltje gaan liggen.
Fascinerend om te zien hoe de huishoudens zich voortzetten op de weg en dat je de kans krijgt om daar een kijkje in te nemen. Daar heb je geen tv-programma voor nodig; gewoon de weg opgaan!
Hoi Marieke, succes met het blog. Ik heb me aangeleerd in de file woorden van auto's aan elkaar te plakken. Je krijgt dan je reinste cabaret. Beter dan ergernis!
BeantwoordenVerwijderen